Ben-Gunther « 26-06-2017 om 12:17:41 »
Ik geef een rondje voor iedereen!
Super trots op mijn zoon die na zijn crash vorig jaar op Oss samen met ons gezin, naaste familie en trouwe vrienden zichzelf weer heeft weten terug te knokken naar een redelijk normale situatie.
Als je kijkt naar andere mannen zoals Mick Jansen of Jeffrey Verhagen mogen we heel blij zijn dat Erik er bij zit zoals nu het geval is. De onboard beelden en die van het circuit laten pijnlijk zien hoe gevaarlijk en onvergeeflijk een foutje op een stratencircuit is. Als je ziet wat de impact op de linkerkant van zijn lijf en zijn rug was van de crash, kun je zelf het optel sommetje wel maken wat er gebeurd zou zijn als hij met zijn gehele lijf tegen het object was gekomen i.p.v. met een deel.
Na twee zware operaties in de eerste week in het Radboud UMC, met veel bloedverlies, wilde zijn lichaam de eerste dagen niet op gang komen. De klap was zo hard, dat alles in soort van pauzestand stond. Eten en drinken ging niet waardoor het moeilijk was om energie op te bouwen. Door hard werken van het medisch team is de boel weer op gang gekomen en konden we beginnen aan herstel. De eerste keren uit bed staan nog op mijn netvlies, hij stond er op dat ik hem daarbij hielp. Ik vond dat doodeng, drie verpleegkundigen wiens werk het is stonden erbij, maar ik moest het doen, puur en alleen vanwege het vertrouwen. Het is tekenend voor de band die we met elkaar hebben.
Van daaruit zijn we hard gaan werken aan herstel, revalideren, opereren en weer revalideren. Daar waar mogelijk sporten, veel sporten. Eerst zwemmen daarna fietsen, zelfs met de enkel in het gips. Enorm veel motivatie gekregen van het team in Trappenberg en het AMC. Geen restricties, maar juist stimulans om het onderste uit de kan te halen. Op een gegeven ogenblijk ging het zo goed dat het meedoen aan 1/8 triathlon een doel was geworden. Zwem en Fietstraining gingen super, maar het hardlopen ging hem echt niet worden. Zelfs de afstand gewoon lopen zou extra blijvende pijn/extra letsel kunnen opleveren, er was een grens bereikt.
In plaats van het verlies te nemen is Erik op zoek gegaan naar andere mogelijkheden. Via de Nederlandse Triathlon Bond werd geopperd om de route naar parasport te bekijken. In dat kader heeft hij nu twee keer meegetraind met de para sporters van het NTB en kreeg het advies zich aan te melden voor een talentendag van NOC/NSF in Papendal. Vandaag heeft Erik de uitnodiging ontvangen om deel te nemen aan deze dag.
Het is een beloning voor ruim een jaar heel hard werken, we zijn er nog niet, nog lang niet. Er staat dit jaar nog een operatie op de agenda en in de toekomst zal de enkel nog zeker voor uitdagingen gaan zorgen.
Voor nu ben ik een trotse vader!