151227
Deel 34 Terug naar de tekentafel (februari 2019)
Door het verbreken van de relatie, wordt Erik gedwongen om alle plannen die gemaakt waren te herzien. Het appartement waar hij net zijn handtekening voor heeft gezet, kan hij zich in zijn eentje niet veroorloven. Het is ook nog te vroeg om profsporter te zijn, daarvoor staat hij nog veel te veel aan het begin van het traject. Over een ding zijn we het wel eens, het appartement in Edam gaat hoe dan ook door, deze geweldige kans laat hij zich niet ontglippen.
Om de financiële ruimte te creëren, komt er hulp uit een onverwachte hoek. Spot, zijn oude sponsor en werkgever uit zijn motorsport tijd, biedt hem de mogelijkheid om de uren die hij bij zijn huidige werkgever tekort komt in te vullen. Spot kan de expertise van Erik goed gebruiken en omgekeerd heeft Erik de uren nodig om zijn zelfstandigheid te waarborgen. In een hele korte periode weet
Erik zijn financiële zaken weer op orde te krijgen en is hij in staat om hetgeen ze van plan waren om samen te gaan doen, in zijn eentje rond te krijgen. Het verbaast me niet echt dat dit uit de hoge hoed komt, hij heeft op de een of andere manier de gave om uit moeilijke posities terug te komen. Het maakt niet uit of dit op medisch, sportief of financieel vlak is. Het spreekwoord waar een wil is, is een weg lijkt voor hem te zijn geschreven.
Erik is al snel gesetteld in zijn nieuwe woning, een mooie locatie, alles gelijkvloers en helemaal ingericht zoals hij het graag wil. Bij Spot heef hij ook snel zijn draai weer gevonden, hij kan meteen aan de slag met een aantal leuke projecten. Doordat Erik zelf aan de basis heeft gestaan van de manier waarop Spot de VoIP projecten uitvoert, hoeft hij nauwelijks ingewerkt te worden. Zijn projectmanager is blij met het enthousiasme én de zelfstandigheid waarmee hij zijn werkzaamheden uitvoert. Nu alles weer op de rails is, kunnen we weer naar voren kijken en plannen maken hoe we verder gaan.
In december was Erik bezig om weer terug te keren bij de NTB, met als doel weer te worden opgenomen in de selectie. Aan de kant van de NTB, waren hiervoor voldoende mogelijkheden en zijn ook doelstellingen gemaakt. Om deze doelstellingen te kunnen realiseren, is Erik aan de slag te gaan met mensen uit onze gemeente die zich actief bezig houden met het begeleiden van topsporters bij het verwezenlijken van hun doelen. Deze gesprekken waren open en eerlijk, ook hier werden verwachtingen uitgesproken en duidelijke doelen gesteld. Een van de doelstellingen was om professioneel sporter te worden. Para-triathlon is een focus sport binnen NOC/NSF, als je dat goed wil doen, is het niet mogelijk nog een andere sport er naast te doen, of te werken. De route was met potlood uitgetekend en er was een goede basis om het concreet te maken.
Drie maanden verder liggen de kaarten compleet anders. Met name de problemen met de doorbloeding van zijn been hebben Erik aan het twijfelen gebracht over de haalbaarheid van zijn sportieve ambities. Hij is er zonder meer van overtuigd dat hij de mentale hardheid heeft om het te gaan doen, maar is bang dat op het moment suprême zijn been het zou kunnen laten afweten. In 2017 heeft hij de sprong gewaagd door te stoppen met werken en fulltime te gaan sporten. Nu is de vraag of hij bereid is zijn baan bij PSR en Spot op te geven om nóg een keer de sprong te wagen. De vraag is er een die eigenlijk voor iedere sporter hetzelfde is, ben ik op het einde sterk genoeg om het te gaan halen. Ook valide sporters hebben te maken met blessures en dergelijke, het wezenlijke verschil is dat bij para-sporters de extra onzekerheid van de beperking altijd een rol zal spelen.
Een uitspraak van professor Kerkhoffs is ineens weer actueel. “Erik, vergeet niet te leven.” We kijken met ons gezin terug op de afgelopen tijd. Is het falen als Erik besluit om op dit moment niet verder te gaan in het traject bij de NTB? Om de dooie donder niet! Er zijn bergen verzet in de afgelopen drie jaar, in de somberste dagen elkaar er weer bovenop geholpen en altijd met een open mind aan de slag gegaan met de mogelijkheden die op ons pad kwamen. Het enthousiasme van Erik is een inspiratiebron voor anderen geweest en er zijn zelfs mensen die, net als wijzelf, wegen zijn gaan bewandelen, waarvan ze het bestaan niet wisten.
Mensen vragen wel eens of we spijt hebben van het beoefenen van zo’n risicovolle sport, het antwoord daarop is volmondig nee! Als we de kans kregen deden we het zo opnieuw, maar als ik een keer in mijn leven op “undo” zou mogen klikken dan was dat op 15 mei 2016.
Erik besluit het NTB avontuur in de ijskast te zetten, en te gaan leven zonder sport in de hoofdrol. Hij schrijft zich wel in voor een para-triathlon in juli, helemaal niet sporten is een brug te ver.
Einde van deze episode.