De meesten hier op het forum hebben wel meegekregen dat mijn zoontje en mijn dochtertje binnen 2,5 jaar van elkaar overleden zijn.
En dan functioneer je even wat minder.
Ik bedoel,er zijn er die van 'minder' van het padje gaan.
Mijn man heeft op zijn werk 2 leidingevenden getroffen die het empathische gen missen.
Kortom : lullig voor je,maar we pakken je een rang af + dito salaris,of te wel : terug naar af en 17 jaar werken door het putje.
Advocaat,gedoe,en een stuk inkomen weg.
En dan komen er andere leidinggevenden voorbij,die doodleuk zeggen : bij mij was dit nooit gebeurt.
Of : schandalig,hoe ze met jou omgaan.
Of over de lg uit wiens koker dit komt : maar die man functioneert zelf al jaren voor geen meter!
En de zieligheid lijkt geen grenzen te kennen :
Dienstwijziging : oh,sorry,'vergeten' door te geven.
Beter melden bij arbo na blessure "oh,sorry,'vergeten'
Het besluit van hoogerhand 2 dagen ná de bezwaar termijn overhandigen : sorry,'vergeten'
Zou dat nou lekker zijn,om iemand die zijn leven weer op wilt bouwen een flinke duw te geven?
Ga je dan tevreden naar bed? Een gezin na die tegenslagen nog even onderzeiken?
En het is vechten tegen de bierkaai hoor ; dit gaan we gewoon niet winnen.Hij moet en hij zal hangen.
Even makkelijk scoren over de rug van iemand die al ligt.
Zodat de rest ook weet waar die staan : in de hoek waar men zomaar over je heen kan zeiken.
Ik heb altijd gezegd dat ik het niemand gun om in onze schoenen te staan.
Dat neem ik terug.