TT circuit

Dit hoort hier natuurlijk wel even thuis op deze pagina:



Citaat:

En Johannes was erbij!

Jazeker

Mooi, vertel Johannes: herinner je nog wat van die dag en dan met name die zege van Lodewijkx?

Was ook mijn eerste motorwedstrijd dat ik mee mocht _9 jaar oud. Paul reed de hele wedstrijd vlak achter Anscheidt en de laatste ronde kwam hij er in de kniebocht buitenom voorbij en verraste de duitser daar mee.

Het was mijn eerste TT en de 50cc mijn allereerste WK race die ik zou zien. Start 10.15 en om elf uur kon ik mijn eerste Nederlandse overwinning op Assen waar ik getuige van was al aankruisen.

Het jaar daarvoor was ik naar de trainingen geweest en toen was ik al helemaal verkocht. Het jaar daarop naar de races. Ik keek me de ogen uit natuurlijk. Druk druk druk, hutje mutje op het stuk talud na de Bult. Het weer was niet echt warm, maar wel prima en het was de hele dag droog. Ik was mee met een oom. De stemming was opperbest. Uit de luidsprekers wat muziek van de Stones, Heintje, Sandy Shaw en Clif Richard en dat soort werk. En die 50 cc race was gewoon zoals hij al vaak beschreven is. Anscheidt met daarachter Lodewijckx op zo'n 20 meter. Ook in de zuidelijke lus dus waar wij zaten. Dus het zag er uit als een een gelopen race. Maar even later was de sensatie compleet. O ja, nog even voor de beeldvorming. Geen opwarmrondes en ook geen uitloopronde en dat soort dingen. Dat was toen nog niet. Die uitloopronde is Hartog in '77 mee begonnen als ik het goed heb.

1934


Een smerige kostganger

Op zoek naar iemand die voor het tweede lustrum van de TT in 1934 een nieuw affiche kon maken,kwam de TT-commissie terecht bij de talentvolle Jan Otter die bij de Drentsche en Asser Courant in dienst was. Jan was in die tijd begonnen te experimenteren mnet de air-brush techniek waarmee de verf op het papier kon worden gespoten. Met behulp van zelfgemaakte apparatuur kon hij zelfs een complete auto helemaal in zelf gekozen kleuren overspuiten. Jan Otter probeerde zich in de races en deelnemers te verplaatsen. Hij zag het helemaal voor zich: de start van een wedstrijd moest worden uitgebeeld en daaromheen een lauwerkrans om de overwinning door vastberadenheid en doorzettings-vermogen van de organisatie te symboliseren. Bij het maken van de grote lauwerkrans kwam de air-brush machine in actie. Jan Otter ging volledig op in zijn werk. Zijn toenmalige hospita hoorde met een zekere regelmaat de machine aanslaan en weer uitgaan. Met een mengeling van nieuwsgierigheid en moederlijke zorg ging zij de kamer binnen. Tussen een groene nevel ontdekte zij de zwoegende ontwerper. De kleverige troep was bezig zich op haar kostbare meubels te nestelen... Jan Otter heeft een paar dagen met een kwade hospita onder één dak moeten leven. Zij had alle toentertijd beschikbare schoonmaakmiddelen nodig om de kamer weer schoon te krijgen. Later heeft zij trots aan haar vriendinnen verteld dat haar huurder die schitterende affiche had vervaardigd.
De rest van het verhaal liet zij maar achterwege.

Gisteren was ik nog even op bezoek in Gieten en daar werd ik attent gemaakt op een website over de geschiedenis van Gieten met ook een prachtige pagina over de TT en de mensen en de teams die in de oude dagen in Gieten bivakkeerden. Foto's en teksten voor de liefhebber.


Het geheugen van Gieten

Prachtige documenten en verhalen Johannes.

Randverschijselen bij de TT

Logeren bij de boer
Hier en daar logeerden de renners onder andere bij boeren. Zo verbleef Lo Simons bij Semler op Laaghalerveen, Piet Knijnenburg bij Vrijs, Visback bij Beugel, Rietveld bij Talens, Ben Maltha bij Hulzebos en Stanley Woods bij Oosting.
De Italianen en de Nortonploeg logeerden bij Hotel Mulder. Een enkel gezin stelde hun huis beschikbaar en woonde dan zelf tijdelijk in het stookhok.
De renners sleutelden over het algemeen zelf aan hun motoren. Een enkeling had zelf een monteur bij zich, maar dat was grote luxe. Het sleutelen gebeurde op de deel of in de woonkamer bij gaslicht.

Randverschijselen bij de TT

Engelsman
Er gebeurden soms vreemde dingen. Zo was er een renner over het afrasteringsdraad gevlogen en er in blijven hangen. Men vroeg hem hoe het gebeurd was en wat hij wilde. De man riep steeds: “Drinkwater!” Snel haalde men water, maar dat werd boos door hem afgewezen. Men begreep er niets van. Hij bleek een Engelsman te zijn die Drinkwater heette, of iets wat daar erg op leek.

Ben Drinkwater begon zijn racecarrière in de jaren dertig en nam deel aan verschillende klassen, waaronder de Lightweight, Junior en Senior TT (Isle of Man).
Zijn carrière werd onderbroken door de Tweede Wereldoorlog, waarin hij als monteur in het Britse leger diende. Na de oorlog keerde hij terug naar de racerij. Tijdens de Junior TT van 1949 probeerde Ben Drinkwater net voorbij Cronk Bane Farm een botsing met een andere deelnemer te vermijden en daardoor raakte hij een talud. Hij viel in de buurt van de 11e mijlpaal en was op slag dood. De S-bocht bij de 11e mijlpaal kreeg daarna zijn naam: " Drinkwater's Bend ". (Dit is ook de plek waar in 2017 Jochem van den Hoek om het leven is gekomen). Tegenwoordig is deze benaming weer in de vergetelheid geraakt, en wordt het vaak de 11th genoemd.

Tragisch was dat Drinkwater ongeval een primeur was, want het was de eerste race van het net opgerichte wereldkampioenschaprace.



Bovenstaande foto van Ben Drinkwater op de IOM TT

Programma TT Assen 1929

100 jaar TT

Andrea Dovizioso gaat voorop in de Strubben - 2004

Wat een plaatje

TERUGBLIK VANAF DE EERSTE TT IN 1925
(Samenstelling: Egbert Braakman - TT Circuit Assen - update: januari 2004)

1925 - De eerste Nederlandse TT op zaterdag 11 juli 1925 op een 28,4 km lang circuit, gevormd door de wegendriehoek tussen Rolde (start/finish), Borger en Schoonloo. Voor de organisatie tekent de Motorclub ‘Assen & Omstreken’, opgericht in 1922. Binnen de Motorclub wordt daartoe de TT Commissie gevormd.

1926 - Nieuw 16,5 km lang circuit ten zuiden van Assen. Met uitzondering van de jaren 1940 t/m 1945 blijft dit circuit in gebruik tot en met de 24e Dutch TT in 1954. Weliswaar met enkele tussentijdse aanpassingen.

1927 - De 3e Dutch TT krijgt de status van internationale races door de deelname van buitenlandse coureurs, waaronder Norton fabriekscoureur Stanley Woods uit Ierland. Woods wint de 500 cc race.
Arie Wuring (175 cc) en Han van Kooten (350 cc) zijn de buitenlandse concurrentie te snel af. De zege in de 750 cc race gaat naar Hendrik van der Veen uit Drachten met zijn fameuze Scott. De nadien in Glimmen en Haren woonachtige en immer in de TT geïnteresseerde Van der Veen werkt in 2000 nog mee aan een NOS documentaire ’75 jaar Dutch TT’ en overlijdt op 25 oktober 2002 op 98-jarige leeftijd.

1930 - Piet van Dinter is de derde Nederlander die een internationaal bezette klasse op zijn naam schrijft. In de gecombineerde 175/250 cc race passeert hij weliswaar niet als eerste de finishvlag maar op DKW is hij wel de winnaar in de 175 cc klasse.

1934 - De 10e Dutch TT krijgt van de F.I.d.C.M. (de latere FIM: Fédération Internationale de Motocyclisme) het predikaat ‘Grote Prijs van Europa’. De Asser sportverenigingen bieden het TT-monument aan.

1936 - Verandering van organisatievorm. In verband met de grote investeringen, nodig ter verbetering van het circuit, wordt op 23 juni 1936 de ‘Stichting Circuit van Drenthe’ opgericht. In de statuten wordt vastgelegd dat deze stichting de organisatie van de ‘Grote Prijs van Nederland der KNMV’ ten doel heeft. De TT Commissie blijft gehandhaafd en vormt in wezen het dagelijks bestuur met een eigen voorzitter.

1940 - Na 15 Dutch TT’s, in de periode 1925 tot en met 1939, een noodzakelijke onderbreking gedurende 6 jaar vanwege de Tweede Wereldoorlog (1940 t/m 1945).

1946 - Met de 16e TT wordt de vooroorlogse reeks hervat, zij het - omdat geheel opnieuw moet worden begonnen - met nationale races.

1947 - De TT is weer een internationaal motorsportevenement, met coureurs van naam. Het kwik stijgt op de TT-dag tot ongekende hoogte. Uit dit jaar stammen de verhalen van ‘een gulden voor een glas water’.

1948 - Dick Renooy wint op z’n Eysink de 125 cc race met een gemiddelde van 98,0 km/u.

1949 - Door de FIM wordt het wereldkampioenschap voor wegraces ingesteld. De TT Races in Assen tellen vanaf dat moment als een Grand Prix mee voor de WK-punten.

1954 - De 24e en laatste TT op het stratencircuit Assen, Hooghalen, Laaghalen, Laaghalerveen, Assen. Met overmacht en een gemiddelde van 167,8 km/u wint Geoff Duke de 500 cc race op z’n 4-cilinder Gilera.

1955 - De 25e Dutch TT wordt gehouden op een compleet nieuw circuit, 7,7 km lang en geheel op Asser grondgebied. Dit speciaal aangelegde circuit is ook geschikt voor zijspanraces en deze klasse wordt meteen aan het programma toegevoegd. Het nieuwe circuit blijft tot en met 1983 in gebruik. In de tussentijd vinden beperkte reconstructies plaats en wel de vervanging Kniebocht door Geert Timmerbocht in 1976 en de verlegging van het tracé bij de Ruskenhoek in 1980.


1926

Het Avondblad

Assen, 25 Juni 1926

Onze medewerker op automobiel, en motorsportgebied seint:

Zooals te verwachten was, staat de Drentsche hoofdstad de laatste dagen in het teeken van de motorsport; nog beter in dat van de motoren-sport, want men hoort niet anders dan knetterende motoren van 's morgens heel vroeg tot 's avonds heel laat en men spreekt in Assen nog slechts in de motortaal. De jonge Assenaren, die het nog niet tot een motorrijwiel hebben kunnen brengen, hebben hun rijwielsturen door middel van kunstig geknutselde houten stokken het T.T.-model gegeven en racen nu op hun manier door de Asser-straten.

De bevolking leeft danig mee met het groote gebeuren van morgen en doorloopend controleert men den barometer, in de hoop, daarop een vooruitgang in temperatuur te bespeuren, want tot nu toe is het weer nog weinig aanlokkelijk. Er is de laatste dagen veel regen gevallen en nog vanmorgen werden zij, die de motorrenners in hun training wenschten te bewonderen, door eenige stevige buitjes overvallen. Ik heb vanmorgen het circuit eens verkend, d.w.z. den weg, per motor gereden, teneinde een indruk te krijgen van dit traject, dat door de rijders over het algemeen als veel sneller dan van het vorig jaar wordt aangemerkt. Ik moet erkennen, dat de commissie er inderdaad in geslaagd is een heel wat beter circuit samen te stellen; er zal wellicht op de breedte ,welke in doorsnee 3 ½ meter bedraagt, wat aan te merken zijn, vooral wanneer er op enkele punten eens wat gedrang van te veel rijders zou komen, maar over het geheel ge nomen kunnen wij het traject toch roemen. Vooral om de hoedanigheid van het wegdek dat zelfs, ondanks de regens, hoegenaamd niet geleden heeft en zeer groots snelheid toelaat. Vooral het bij Assen gelegen gedeelte, dat geheel geasfalteerd is, is een mooi stuk.

De bochten zijn en dat is een zeer voorname factor voor de belangrijkheid van den wedstrijd, in de meeste gevallen uiterst scherp, zodat zij niet met groote snelheid genomen kunnen worden. Er zijn er echter enkele bij, welke er oogenschijnlijk niet zeer gevaarlijk uitzien, maar juist deze zijn voor de rijders de punten, om op te passen, want een ietsje te veel vaart kan hen in den grasrand doen terechtkomen.
Dat het circuit in zijn geheel zeer snel is, bewijzen wel de tijden, welke in de training, die vandaag geëindigd is, gemaakt zijn. De Scottrijder Dom, Vermaak op Saroléa, Hamersveld op Gillet, Flinterman op F. N. hebben reeds rondjes gemaakt van tegen of zelfs over de 100 K.M. en de bekende Belgische courreur Bonivert, die als verzorger van het Sarolea-team optreedt, sprak mij als zijn verwachting uit, dat er morgen nog harder zal worden gereden en dat de winnaars ongetwijfeld met een' gemiddelde van boven de 100 K.M. zouden eindigen. Maar tevens was zijn meening, dat wellicht nog geen 25 procent van de deelnemers den wedstrijd zouden uitrijden. Die mogelijkheid is te voorzien. Men moet niet vergeten, dat onze Hollandsche rijders weinig of geen routine op dit gebied hebben, énkelen, als bovengenoemden, daargelaten, en dus naar alle waarschijnlijkheid niet de juiste tactiek zullen volgen, in den aanvang reeds te veel van hun machine willen vergen, om dan na een of enkele ronden met een mankement te blijven zitten, dat hen zal noodzaken den strijd op te geven. Hoe het zij, dat er spanning zal zijn, daarvan kan men zich verzekerd achten, want de tijdens de training gemaakte tijden van de uitblinkers ontloopen elkaar nipt veel. Ik heb mij tijdens het ritje op het circuit vanmorgen tevens kunnen overtuigen van de uitstekende orde-maatregelen welke genomen zijn om den wedstrijd zoo vlot mogelijk te doen verloopen. Alle toegangswegen tot het traject zijn afgezet en ook op enkele gevaarlijke punten houdt men door een afzetting, het publiek op een behoorlijken afstand. De groote tribune bij de Haar, welke ongeveer 1200 zitplaatsen biedt, geeft een prachtig uitzicht op de baan over een afstand van meer dan 1 K.M. Daarin bevindt zich dan nog tevens een verraderlijke bocht; zoodat de toeschouwers gelegenheid krijgen om de rijcapaciteiten der deelnemers te vergelijken, want het bochten nemen is een der moeilijkste werkjes van den motorrenner en in de training haalt men bij dat werk direct de goede rijders eruit. Bij Hoog- en Laag Halen heeft men ook nog zittribunes gemaakt en overigens kunnen de vele duizenden toeschouwers, die men hier uit alle deelen van het land verwacht, op verschillende plaatsen langs het traject dé rijders voorbij zien snellen. Mijn totaal indruk is, dat de Drentsche heeren alles in het werk hebben gesteld om deze tweede T.T.-races nog beter te doen slagen dan die van het vorig jaar en dat zij vooral in de keuze van het circuit zeer gelukkig zijn geweest. Het is alleen nu maar te hopen, dat het weer wil medewerken, want ook daarvan hangt voor een groot deel het welslagen van dezen wedstrijd af.

Ik reageer niet zo vaak maar het is altijd leuk om te lezen/bekijken Johannes.